Anderhalve eeuw flirten met Willems. Het verhaal van een ideologische receptie.

  • Ludo Stynen

Samenvatting

Jan Frans Willems, sedert de Belgische onafhankelijkheid in 1830 de onbetwiste leider van de beweging voor Vlaamse emancipatie, overlijdt in 1846. Ondanks alle oproepen tot eenheid dwingende de opkomende politieke partijen zijn geestelijke erfgenamen stelling te kiezen. Tot 150 jaar na Willems’ dood zullen liberalen, katholieken, nazi’s en andere extreem rechtse groeperingen hem als boegbeeld blijven opeisen. Deze bijdrage onderzoekt de verschillende stadia in dit toe-eigeningsproces.

 

Jan Frans Willems, since the Belgian independence the unchallenged leader of the Flemish movement for emancipation, dies in 1846. In the following years, the rise of political parties forces his fellow travelers to choose. Calls for lasting unity do not stand a chance. Until 150 years after Willems’ death, liberals, Catholics, Nazi and other right wing movements will claim him as their leading light. This article focuses on the different stages in this process of appropriation.

Biografie auteur

Ludo Stynen
Filoloog en publicist. Recensies van Vlaamse en Zuid-Afrikaanse literatuur. Auteur van biografieën van R. en V. Loveling, L. Zielens, A. Bergmann.
Gepubliceerd
2011-11-17
Sectie
Artikelen