Humor? Check. Humor en lijsten in 'Moby-Dick' (1851) en 'Max Havelaar' (1860)

  • Olivier Couder Universiteit Gent

Samenvatting

Dit artikel vergelijkt twee gecanoniseerde werken uit de negentiende eeuw, Herman Melvilles 'Moby-Dick' en Multatuli’s 'Max Havelaar'.

Die twee romans maken creatief gebruik van humor en in beide werken hebben lijsten een belangrijk aandeel in de creatie van die humor. De lijsten maken optimaal gebruik van het spel met herhaling en variatie. Ze creëren niet enkel humor op basis van inhoudelijke en formele elementen, maar ook door de manier waarop ze bijdragen aan de karakterisering. Zowel in 'Moby-Dick' als in 'Max Havelaar' roepen lijsten een bepaald verwachtingspatroon op dat incongruent blijkt met de uiteindelijke leeservaring. Ze realiseren op die manier de humor waarmee 'Moby-Dick' en 'Max Havelaar' consequent geassocieerd worden.

Abstract:

This article compares two nineteenth century canonical novels, Herman Melville’s 'Moby Dick' and Multatuli’s 'Max Havelaar'.

These two novels are characterised by their often humorous tone. Lists play a significant part in the creation of that humour. They cleverly contrast repetition on the one hand with variation on the other hand. They thus not only create humour through means of content-specific or formal elements, but also by contributing to the narrative process of characterisation. In 'Moby-Dick' as in 'Max Havelaar', lists engender certain expectations that ultimately prove incongruent with the reading experience and as such are instrumental in realising the characteristic humour of 'Moby-Dick' and 'Max Havelaar'.

Gepubliceerd
2018-05-16