Zichtbaar maken wat ontbreekt
Over poëzie voor De eenzame uitvaart
Samenvatting
Aan poëzie kleeft voor velen het beeld van ‘ontoegankelijkheid’, iets vooral voor een kleine groep van ingewijden. Oplages van poëziebundels zijn inderdaad klein, maar we zien de poëzie sinds eind twintigste eeuw steeds meer ‘buiten het boek’ treden, zoals de Utrechtse onderzoekster van poëzie in de openbare ruimte Kila van der Starre dat noemt, en daarmee een ruimer bereik krijgen. Er verschijnen gedichten op gebouwen in de stad, dichters treden op op festivals en poetryslams, er zijn Dichters des Vaderlands die poëzie in kranten publiceren en in 2013 waren er volgens een inventarisatie van het Poëziecentrum Gent stadsdichters in meer dan 80 steden en dorpen in Nederland en 60 in Vlaanderen. Deze veranderingen in de manier waarop poëzie een groter publiek bereikt, hebben te maken met een veranderende opvatting over wat poëzie moet zijn en kan betekenen: een afzwakking van de autonomistische poëtica (gedichten zijn dingen van taal, die buiten de werkelijkheid van de dichter staan) ten gunste van poëzie als sociale praktijk. (Van der Starre, 2017, p. 13)
Een interessant voorbeeld van dit soort poëzie als sociale praktijk is het project ‘De eenzame uitvaart’. Ik zal in dit artikel eerst beschrijven wat dat project inhoudt, en daarna antwoord proberen te geven op drie vragen: wat beweegt dichters om aan dit project mee te doen, wat voor soort poëzie levert dit op, in hoeverre zijn dit soort gedichten te vergelijken met ‘gewone’ rouwpoëzie en eindigen de vraag of hiermee een nieuw genre poëzie is ontstaan.
- Auteurs behouden de auteursrechten en geven het tijdschrift het recht van eerste publicatie van het werk onder een Creative Commons Attribution Licentie die anderen het recht geeft het werk te delen onder vermelding van het auteurschap van het werk en de eerste publicatie in dit tijdschrift.
- Auteurs mogen separate, additionele contractuele overeenkomsten aangaan voor het niet-exclusief distribueren van de door het tijdschrift gepubliceerde versie van het werk (bv. plaatsing in een institutionele repository of publicatie in een boek), onder vermelding van de eerste publicatie in dit tijdschrift.
- Auteurs hebben het recht en worden aangemoedigd om hun werk online beschikbaar te stellen (bv. in institutionele repositories of op hun website) voorafgaand aan en gedurende de inzending, aangezien dat kan leiden tot productieve discussies, sneller en meer citaties van het gepubliceerde werk (Zie The Effect of Open Access).
