De filoloog, de systeemtaalkundige en de taalgebruikslinguïst

Samenvatting

Anders dan beweerd door Van de Velde en van der Horst zijn de
recente ontwikkelingen in de taalkunde niet een externe stimulans
voor een stagnerende discipline. Ze zijn veeleer te beschouwen als
een interne ontwikkeling die de systeemgeoriënteerde taalkunde uit
de structuralistische en generativistische tradities vervangt door een
taalgebruiksgeoriënteerd perspectief. Door zijn recontextualiserende
karakter vertrekt deze aanpak van een visie op taal die, ondanks de
methodologische verschillen, dichter bij een oudere geesteswetenschappelijke,
filologische benadering ligt dan bij een systeemlinguïstische
kijk het geval is.

In contrast with the position taken by Van de Velde and van der Horst,
current developments in linguistics do not constitute an external stimulus
for a stagnating discipline. Rather, they represent an internal
evolution that substitutes the system-oriented approach dominant in
the structuralist and generativist traditions by a usage-based perspective.
Through its recontextualizing nature, and in spite of major methodological
differences, this usage-based approach links up more
closely with an older, humanistic and philological approach to language
studies than system-oriented linguistics did.